Do mieszkania Anny i Janusza, jej męża, głównej bohaterki „Krzyku…”, pisarki, malarki i żeglarza (mają już swoje lata), do „azylu ich prywatności”, pełnego książek, obrazów, modeli żaglowców, wdziera się przed południem zwyczajnego dnia – pod pozorem dostarczenia poczty – „czterech rosłych, na czarno ubranych mężczyzn”. Jeden, wymachując ponoć legitymacją przed oczyma, mówi, że są z policji kryminalnej…

Kończy się druk „Wojennej jaskółki”, nowej książki Renaty Teresy Korek, wydawanej w dwóch językach – polskim i ukraińskim. Można ją nazwać wierszowaną kroniką poznawania i odczuwania wojny w Ukrainie, widzianej z odległego od niej geograficznie Trzebiatowa, gdzie mieszka autorka. Zapiski do wierszy gromadziła od pierwszych dni po 24. lutego 2022 roku, gdy Rosja napadła na sąsiedni kraj, potęgując agresję, trwającą już wówczas ósmy rok. Dziś jesteśmy trzy i pół roku później.

Zbiór reportaży i szkiców, wydany w Poznaniu, dotyczący dziejów niemieckiego Rügenwalde – polskiego Darłowa w latach 1944–47, to kolejna ważka książka o wydarzeniach, które wówczas rozgrywały się nie tylko w tym pomorskim mieście, lecz na wszystkich ziemiach, odłączonych po II wojnie światowej od Niemiec i włączonych do Polski. Choć stanowią trzecią część naszego kraju, to w dwóch pozostałych ówczesne losy ich społeczności są prawie nieznane.

Niewiele mamy polskich publikacji o niemieckich przeciwnikach nazizmu na Pomorzu Zachodnim w latach 1933–1945. Było ich za mało, by zatrzymać marsz nazistów, którzy bezwzględnie ich zwalczali.

To truizm, że każde nowe pokolenie, zgodnie ze swoją wiedzą, doświadczeniem, językiem, pisze nową wizję przeszłości. Jednak nie jest już truizmem fakt, że proces nawarstwiania się wiedzy o epokach dotyczy także polskiej, powojennej historiografii Pomorza Zachodniego, choć warstw interpretacji dziejów jest tu wciąż mało w porównaniu z Polską centralną.

Historyczne panoramy Stargardu, dawne widoki uliczek i zaułków Starego Miasta, baszt i bram, imponującej kolegiaty Mariackiej, portrety królów Polski, książąt Szczecina i Pomorza, znamienitych stargardzian, wiejskie scenki i tradycyjne zwyczaje wsi pomorskich, rodowe pałace, kompozycje współczesne, exlibrisy – niemal dwieście prac liczy stargardzka kolekcja grafiki od najstarszych (XVII wiek), po współczesne.